1. เราเลือกที่จะทำให้ชีวิตเรามีความสุขได้ มีเรื่องเล่าให้ฟัง บนรถไฟขบวนหนึ่ง ที่ต้องวิ่งทั้งคืน ผู้ที่อยู่ชั้นประหยัดก็ต้องตื่นมาล้างหน้าแปรงฟันในบริเวณเดียวกัน แน่นอนว่า พอฟ้าสางหลายคนก็มาล้างหน้าแปรงฟันกันด้วยลักษณะที่อ่อนระโหยเพราะเมื่อคืนก็ไม่ได้หลับ หรืออาจหลับไปบ้างก็โดยนั่งหลับพิงพนักเอาเมื่อยคอ ปวดตัวไปหมด ดังนั้นตอนที่มาล้าง หน้าก็ยากที่จะเห็นว่ามีใครมาอย่างสดชื่นแต่ก็มีคนหนึ่ง เดินมาด้วยอารมณ์ดี ยิ้มแย้มแจ่มใส ฮัมเพลงมาเบาๆ ท่าทางดูสดชื่น ทุกคนที่เห็นก็อดแปลกใจไม่ได้ มีคนหนึ่งที่มาอยู่ก่อนถามว่า คุณครับวันนี้มีอะไรเป็นพิเศษหรือ ท่าทางคุณมีความสุขเสียเหลือเกิน ฝ่ายชายที่เดิน มาอย่างอารมณ์ดีก็ตอบไปว่า \\\"ไม่มีอะไรเพียงแต่ผมชอบทำให้ตัวเองมีความสุขก็เท่านั้น  นั่นแปลว่าชายคนนั้นเลือกที่จะทำให้ตัวเองมีความสุข สรุปว่าการที่จิตใจเราจะมีความสุข อยู่ที่เราอยากจะคิดว่าเรามีความสุข หรือไม่ บางคนมีเงินมากมาย แต่ก็ยังคิดว่าตัวเองไม่ค่อย มีความสุข แต่บ้างคนที่หาเงินมาซื้ออาหารเพียงพอสำหรับวันนี้แล้วก็รู้สึกว่ามีความสุขมาก แล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน

2. การมองชีวิตให้ความสุขให้มองขณะที่ทำงานวันนี้ อย่ามองว่าจะมีความสุข ในอนาคต นิทานเรื่องที่สอง เรื่องนี้อาจมีคนเล่ากันในสาระประกอบต่างกัน แต่ขอเล่าเท่าที่ ได้รับฟังมาเอง ตอนเช้าวันหนึ่ง...(เริ่มอย่างกับภาพยนต์คาวบอย)..ริมทะเลสาบในปล่องภูเขา ไฟของเมือง ตาเกย์ไตย์..(เราแปลงว่าเมือง ตาแกตาย ไม่ใช่ตาฉัน) คนเล่าได้นั่งกลางวงแล้ว ชี้ให้ดูชาวบ้านที่กำลังนั่งตกปลาอยู่ แล้วเล่าว่ามีคนในเมืองมาถามคนตกปลาว่า ทำไมใช้คัน เบ็ดคันเดียวละ น่าจะใช้หลายๆคัน จะได้ปลามากขึ้นและเร็วขึ้น  คนตกปลาถามว่า เมื่อได้ปลามากขึ้นและเร็วขึ้นแล้วอย่างไรละ  คนในเมืองก็ตอบว่า เอ้าก็อดทนทำอย่างนี้สักพักหนึ่ง ขายปลาเก็บเงินไว้ เอาเงินไปซื้อแห มาทอดแหหาปลาให้ได้เยอะ ขึ้นอีก  คนตกปลาก็ถามต่อว่า \\\"เมื่อได้ปลาเยอะจากการทอดแห แล้วอย่างไรอีกละ คน ในเมืองก็ตอบว่า เอ้าก็เก็บเงินไว้ซิพอมีเงินเยอะๆก็ไปซื้อเรื้อประมงมาลงอวนจะได้ปลา เยอะขึ้นไปอีกไง  คนตกปลาก็ถามต่อว่า เมื่อได้ปลาเยอะๆจากการลงอวนแล้วอย่างไร อีกละ  คนในเมืองก็ตอบว่า เอ้า..ถึงตอนนั้นหรือ ก็หยุดทำงานซี ให้คนเช่าเรือไปแล้วเราก็จะได้นั่งพักผ่อนอย่างมีความสุขเสียทีไง  คนตกปลาก็ตอบไปว่า  ทำไมต้องรอถึง ตอนนั้นละ ในเมื่อตอนนี้ผมก็นั่งพักผ่อนอย่างมีความสุขอยู่นี่ไง นิทานเรื่องนี้พอจะชี้ ให้เห็นว่าการ  ทำงานเพื่อหวังว่าชีวิตจะมีความสุขในอนาคตกับการทำงานอย่างมีความสุข ในปัจจุบันอะไรจะได้มากกว่าจะได้เร็วกว่า 

4. เมื่อต้องทำงานนี้ก็ต้องทำอย่างมีความสุข เคยถามผู้เข้าอบรมว่า ท่านทำงาน นี่เคยรู้สึกเบื่อไหม คำตอบส่วนใหญ่บอกว่ามี หรือมีบ่อย เมื่อถามสาเหตุของการเบื่อก็ได้รับ คำตอบออกมามากมายแบบไม่น่าเชื่อ (แต่ก็ต้องเชื่อนั่นแหละ) คือมีสาเหตุเยอะจริงๆที่ทำให้ การทำงานน่าเบื่อ ก็เลยถามต่อไปว่า ถ้าอย่างนั้นลาออกจากงานเสียดีไหม  ปรากฏว่าไม่มี ใครจะลาออก ทำไมละ ทำไมไม่ลาออกละในเมื่อมีสาเหตุให้เกิดความเซ็งมากมายอย่างนี้ ก็ อีกแหละ มีเหตุผลอีกมากมายที่ลาออกไม่ได้ หรือไม่อยากลาออก สรุปว่าอยู่ต่อใช่ไหม ในเมื่อตระหนักว่าต้องอยู่ต่อ ก็แปลว่าเรามีอยู่ 2 ทางเลือกคืออยู่อย่างเซ็งๆหรืออยู่อย่าง(พอจะ) มีความสุขเสียเลย

5. ทำงานอย่างมีความสุขเพื่อใคร เมื่อก่อนเวลาจะอบรมว่าจงทำงานอย่างยิ้มแย้ม แจ่มใสเพื่อบริษัทของเรานะ ทุกคนรู้สึกว่าฟังได้ และยังมีใจที่จะยิ้มเพื่อบริษัท แต่ปัจจุบันคง มีสาเหตุที่อธิบายได้ (ไว้พูดกันวันหลัง) ว่าถ้าบอกว่าจงยิ้มเพื่อบริษัทนะ เห็นทีจะยาก ยิ่งเป็น เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับเงินๆทองๆ ละก้อ จะได้รับคำตอบมาว่า มัวแต่ยิ้มซี เดี๋ยวให้เงินลูกค้า เกินไป แล้วใครจะจ่ายละ หรือได้รับคำตอบว่า ยิ้มมากนักหรือ ก็ทำงานหนักคนเดียว เพราะ ลูกค้าเห็นว่าเราใจดีก็เลยแห่กันมาที่เคาเตอร์เรา เป็นอย่างนั้นไป ด้วยปัจจัยหลายอย่าง รวม ทั้งการบริหารงานภายในของบางหน่วยงาน ทำให้คนไม่อยากยิ้ม ทำงานสักแต่ให้ผ่านไปวันๆ พอเดินออกจากบริษัทในตอนเย็น ก็อุทานด้วยความลิงโลดใจว่า  เอ้อ..ผ่านไปอีกวัน ใน สภาพการณ์เช่นนี้คงต้องบอกให้เห็นถึงความเป็นจริงว่า ยิ้มเข้าไว้นะ จะได้ไม่แก่เร็ว หน้าตา จะไม่เหี่ยวหย่น ท้องจะไม่อืด...แปลว่าสอนให้ยิ้มเพื่อตนเอง ให้ทำงานอย่างมีความสุขเพื่อ ตนเอง สอนอย่างนี้ฟังขึ้น และน่าจะทำ เพราะทำเพื่อตนเอง แต่จะเห็นได้ว่าขณะที่ยิ้มแย้ม เพื่อให้ตนเองมีความสุขระหว่างทำงานนั้น บริษัทก็ได้ประโยชน์ไปด้วย..